1. Σύντομος Βίος
Γέροντος Παϊσίου
Ο Γέροντας Παΐσιος υπήρξε μια από τις πιο φωτισμένες αγίες μορφές της Εκκλησίας μας,
των τελευταίων δεκαετιών. Γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, που βρίσκεται στη
Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924 και προτού γίνει μοναχός ονομαζόταν Αρσένιος. Οι
γονείς του, Πρόδρομος και Ευλαμπία Ενζεπίδη, ήταν πολύ ευσεβείς, ενώ ο Αρσένιος είχε
άλλα 9 αδέλφια. Ο Αρσένιος από τη βρεφική κιόλας ηλικία, δέχτηκε την ευλογία από το
Θεό να βαπτισθεί από έναν Αγιο που ζούσε στην περιοχή του, τον Αγιο Αρσένιο τον
Καππαδόκη. Ο Αγιος Αρσένιος προβλέποντας τον μελλοντικό αγιασμένο βίο του παιδιού,
ζήτησε από την νονά του να το βαφτίσει Αρσένιο λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ήθελε να
αφήσει και αυτός καλόγερο στο πόδι του, δηλαδή που να έχει το όνομά του. Έναν μήνα
σχεδόν μετά τη βάπτιση του Αρσενίου η οικογένεια του ακολούθησε το δρόμο της
προσφυγιάς για την Ελλάδα, όπου και τελικά εγκαταστάθηκε στη Κόνιτσα. Ο μικρός
Αρσένιος ζούσε έχοντας μεγάλη αγάπη στο Χριστό και την Παναγία μας και είχε πολύ
μεγάλο πόθο να γίνει μοναχός. Πολύ του άρεσε να πηγαίνει στο δάσος όπου, κρατώντας
έναν ξύλινο σταυρό, που είχε φτιάξει μόνος του, προσευχόταν. Σε ηλικία 21 ετών
κατατάσσεται στο στρατό, όπου διακρίνεται για το ήθος και τη γενναιότητα του. Πάντα
ζητούσε να πηγαίνει στην πρώτη γραμμή και στις πιο επικίνδυνες θέσεις, προτιμώντας
έτσι να βρίσκεται εκείνος σε κίνδυνο και όχι κάποιος άλλος. Πάρα πολλές φορές
κινδύνευσε να σκοτωθεί ο ίδιος, να γλυτώσει κάποιος άλλος συστρατιώτης του. Αφού
τελείωσε το στρατό πήγε στο Αγιο Όρος γιατί είχε αποφασίσει να μονάσει εκεί.
Το 1954 γίνεται μοναχός με το όνομα Αβέρκιος και έπειτα Παΐσιος, όπου και μόνασε στην
Ιερά Μονή Εσφιγμένου και κατόπιν στην Ιερά Μονή Φιλοθέου. Ως μοναχός είχε
υποδειγματική υπακοή ενώ προσπαθούσε να βοηθήσει τους αδελφούς του μοναχούς
όποτε και όπως μπορούσε. Από το έτος 1958 έως το 1964 ο Παΐσιος βρίσκεται εκτός του
Αγίου Όρους, στην περιοχή της Κόνιτσας αρχικά για να στηρίξει χιλιάδες ψυχές, και να τις
βοηθήσει να ξεφύγουν από την πλάνη των αιρετικών, ενώ αργότερα πηγαίνει στο ερημικό
και δύσβατο Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Το 1964 επιστρέφει στο
Αγιο Όρος. Εκεί μόνασε δίπλα σε χαρισματούχους γέροντες όπως ο παπά-Τύχωνας ο
οποίος πολλές φορές έβλεπε την ώρα της Θείας Λειτουργίας, όπως ο ίδιος ομολογούσε,
τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ να δοξολογούν το Θεό. Ο γέροντας πια Παΐσιος το 1979
μόνασε σε ένα κελάκι μόνος του στην περιοχή «Παναγούδα». Σιγά σιγά αρχίζει να γίνεται
γνωστή η αγία μορφή του σε όλο και περισσότερους προσκυνητές. Όλη την ημέρα, από
την ανατολή μέχρι την δύση, συμβουλεύει, παρηγορεί, διώχνει κάθε στενοχώρια, γεμίζει
τις ψυχές με πίστη, ελπίδα και αγάπη για τον Θεό, ενώ τις νύχτες διαβάζει επιστολές που
κατά δεκάδες του έστελναν καθημερινά και προσεύχεται στον Θεό επί ώρες για τους
ανθρώπους που του ζητούν βοήθεια.
Σε όλη αυτήν την καθημερινή κούραση του γέροντος Παϊσίου έρχονται να προστεθούν και
τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν από το 1966. Τα τελευταία χρόνια της
ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες και κυρίως από τον καρκίνο που του είχε
διαγνωσθεί λίγα χρόνια πριν, γίνονταν όλο και περισσότεροι. Παρ' όλ' αυτα όμως αυτός
ήταν ήρεμος και υπέμενε χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου. Αντιθέτως συνέχιζε να
προσεύχεται για όλους. Οι τελευταίες του ημέρες ήταν οδυνηρές, γεμάτες αφόρητους
πόνους, που ξεπερνούσε χάρη στην βαθιά πίστη και αγάπη του στο Θεό. Στις 12 Ιουλίου
1994 ο γέροντας Παΐσιος παρέδωσε την όσια ψυχή του ήρεμα και ταπεινά στον Κύριο, τον
Οποίο τόσο αγάπησε και υπηρέτησε από τη νεαρή του ηλικία.
Λόγοι Γέροντος Παϊσίου
"Εκείνος που αγωνίζεται πολύ καιρό και δεν βλέπει πνευματική πρόοδο
έχει υπερηφάνεια και εγωισμό.

2. Πνευματική πρόοδος υπάρχει εκεί που υπάρχει πολύ ταπείνωση."
( Γέρων Παϊσιος )
" Να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να κερδίσουμε τον παράδεισο.
Είναι πολύ στενή η πύλη και μην ακούτε αυτούς που σας λένε ότι όλοι θα σωθούμε."
(Γέρων Παϊσιος)
"Συνετός και μυαλωμένος άνθρωπος είναι εκείνος που αντελήφθη καλώς
ότι υπάρχει τέρμα της παρούσης ζωής
και σπεύδει και αυτός να θέσει τέρμα εις τα σφάλματα και ελαττώματά του."
(Γέρων Παϊσιος)
"Η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή
που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του Θεού εκεί που χρειάζονται
και την ώρα που χρειάζονται."
(Γέρων Παϊσιος)
"Να αναθέτουμε το μέλλον μας στο Θεό.
Η απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, έχει μητέρα την πίστη,
με την οποία προσευχόμαστε
και απολαμβάνουμε τους καρπούς της ελπίδας."
(Γέρων Παϊσιος)
"Η πλήρης ανάθεση της ζωής μας στο Θεό,
είναι μια λύτρωση από την ανασφάλεια που φέρνει η πίστη στο εγώ,
και μας κάνει να χαρούμε τον παράδεισο από αυτή τη ζωή."
(Γέρων Παϊσιος)
"Όταν, από φιλότιμο, κάνουμε τον Θεό να χαίρεται με τη ζωή μας,
τότε Εκείνος δίνει άφθονες τις ευλογίες του στα φιλότιμα παιδιά του."
(Γέρων Παϊσιος)
"Όταν αγωνίζεται με ελπίδα ο άνθρωπος,
έρχεται η θεία παρηγοριά και
νιώθει έντονα η ψυχή τα χάδια της αγάπης του Θεού."
(Γέρων Παϊσιος)
"'Οσο περισσότερο ζει κανείς την κοσμική ζωή,
τόσο περισσότερο άγχος κερδίζει.
Μόνο κοντά στο Χριστό κανείς ξεκουράζεται
γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για το Θεό."
(Γέρων Παϊσιος)
"Η ανώτερη χαρά βγαίνει από τη θυσία.
Μόνον όταν θυσιάζεται κανείς συγγενεύει με τον Χριστό,
γιατί ο Χριστός είναι θυσία."
(Γέρων Παϊσιος)

3. "Ο Θεός από εμάς θέλει μόνο την προαίρεση και την αγαθή διάθεση
που θα την εκδηλώνουμε με το λίγο φιλότιμο αγώνα μας
και την συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας.
Όλα τα άλλα μας δίνει εκείνος."
(Γέρων Παϊσιος)
"Όποιος κουράζεται για τον πλησίον του από καθαρή αγάπη,
ξεκουράζεται με την κούραση!
Αυτός που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει,
κουράζεται με το να κάθεται!"
(Γέρων Παϊσιος)
"Πνευματική πρόοδος υπάρχει, εκεί
που υπάρχει η αίσθηση ότι όλα είναι χάλια."
(Γέρων Παϊσιος)
"Να μην θυμάσαι τα κρύα του χειμώνα,
γιατί θα κρυώνεις και τον Αυγουστο."
(Γέρων Παϊσιος)
"Όσο ζει ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να δίνει πνευματικές εξετάσεις.
Μετεξεταστέος δεν υπάρχει.
Ας αγωνιστούμε να πιάσουμε έστω την πνευματική βάση
για να περάσουμε στον παράδεισο."
(Γέρων Παϊσιος)
"Μακάριοι είναι όσοι έχουν στην καρδιά τους άξονα τον Χριστό
και περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω από το άγιο όνομά του,
νοερώς και αδιαλείπτως."
(Γέρων Παϊσιος)
"Στον ουρανό δεν ανεβαίνει κανείς με το κοσμικό ανέβασμα,
αλλά με το πνευματικό κατέβασμα.
Μόνο έτσι, βαδίζοντας "χαμηλά", χωράει από την στενή πύλη του παραδείσου."
(Γέρων Παϊσιος)
"Δεν μπορούν να μας συμφιλιώσουν με τον Θεό τόσο οι σωματικοί αγώνες και οι κόποι,
όσο η συμπάθεια της ψυχής και η φιλανθρωπία και η προς τον πλησίον αγάπη."
(Γέρων Παϊσιος)
"Η αγάπη μας πρέπει να είναι ίδια προς όλους.
Μόνο τότε είναι αγάπη Θεού. Κάτω από αυτήν τα πάντα λυγίζουν.
Δίπλα της όλα λειώνουν."
(Γέρων Παϊσιος)

4. "Όταν έχουμε αυτογνωσία,
τότε γίνεται η "πνευματική διάσπαση" του ατόμου μας.
Έτσι απελευθερώνεται η ενέργεια
και ξεπερνάμε την βαρύτητα της φύσεώς μας
και διαγράφουμε πνευματική τροχιά."
(Γέρων Παϊσιος)
"Στην εποχή μας, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη
και γέμισε τις ψυχές με αμφιβολίες.
Έτσι, επόμενο είναι να στερούμαστε τα θαύματα,
γιατί το θαύμα ζείται και δεν εξηγείται."
(Γέρων Παϊσιος)
"Μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.
Η αυτοπεποίθηση είναι εμπόδιο στη Θεία Χάρη.
Όταν αναθέτουμε τα πάντα στο Θεό,
αυτός "υποχρεώνεται" να μας βοηθήσει."
(Γέρων Παϊσιος)
"Ελέγχοντας το κακό, δε βγαίνει τίποτε.
Παρουσιάζοντας όμως το καλό, ελέγχεται από μόνο του το κακό.
Μόνο με καλά παραδείγματα ελέγχονται όσοι έκαναν μόδα την αμαρτία!"
(Γέρων Παϊσιος)
"Πνευματική ωριμότητα είναι να πιστέψουμε ότι δεν κάνουμε τίποτε!
Μόνο μέσα στην ταπεινή κατάσταση της απογοητεύσεως από τον εαυτό μας
κρύβεται η καλή πνευματική κατάσταση."
(Γέρων Παϊσιος)
"Ο Θεός δεν επιτρέπει καμιά θλίψη και κανένα κακό,
αν μέσα απ' αυτά δεν βγει κάτι καλύτερο
από αυτό που εμείς ανθρώπινα θεωρούσαμε ότι είναι το παν!"
(Γέρων Παϊσιος)
"Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια,
η οποία μας μετέφερε από τον παράδεισο στη γη
και από τη γη προσπαθεί να μας πάει στην κόλαση."
(Γέρων Παϊσιος)
"Εάν θέλεις να "πιάσεις" τον Θεό, για να σε ακούσει, όταν προσευχηθείς,
γύρισε το κουμπί στη ταπείνωση, γιατί σ'αυτήν την συχνότητα εργάζεται ο Θεός."
(Γέρων Παϊσιος)
"Δεν πρέπει να αποφεύγουμε την αμαρτία για να μην πάμε στην κόλαση,
αλλά από αγάπη και φιλότιμο
για να μην λυπήσουμε τον ευεργέτη μας Χριστό."
(Γέρων Παϊσιος)

5. "Εκείνος που για να πιστέψει στο Θεό ζητά θαύματα, δεν έχει αρχοντιά.
Για το Θεό αυτό έχει αξία..
Να αγαπήσουμε τον Θεό μόνο και μόνο επειδή είναι αγαθός."
(Γέρων Παϊσιος)
"Οι αγνοί λογισμοί εξαγνίζουν την ψυχή μας
και αχρηστεύουν τα όπλα του δαίμονος της πορνείας,
διότι μέσα στο αγνό σώμα διατηρείται η αγνή ψυχή
και στην οποία παραμένει η Θεία Χάρις."
(Γέρων Παϊσιος)
"Τίποτα δεν γίνεται χωρίς την πρόνοια του Θεού,
και όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, σίγουρα αυτό που συμβαίνει,
όσο πικρό κι αν είναι, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή."
(Γέρων Παϊσιος)
"Φροντίστε να γεμίσετε τη κασέτα της καρδιά σας τώρα που είστε νέοι.
Γιατί αλλιώς, όταν γεράσετε, ανάμεσα από βυζαντινή μουσική
θ' ακούγονται και μπουζούκια."
(Γέρων Παϊσιος)
"Ο Θεός βοηθάει και δεν αδικεί!
Βλέπει πιο πέρα και τον ενδιαφέρει, σαν καλός πατέρας,
να μας έχει κοντά του στον παράδεισο.
Γι' αυτό δίνει δοκιμασίες σ' αυτή τη ζωή."
(Γέρων Παϊσιος)
Διδαχές από το Γέροντα
· Ο ίδιος έλεγε « Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή. Αυτά αν τα εφαρμόσεις στη ζωή σου
αδελφέ μου θα πετύχεις πολλά. Στη ζωή σου να είσαι απλός. Βλέπεις την καλύβη μου
που είναι φτωχική. Σπίτι σου να έχεις μόνο τα αναγκαία. Τα πολλά πράγματα δεν
βοηθούν την πνευματική ζωή».
· «Η πνευματική ζωή πρέπει να αρχίζει με την καρδιά και στις κρίσεις σας πάντοτε να
βάζετε ένα ερωτηματικό».
· «Να προσέχετε και να μην παραμελείτε το μυστήριο της εξομολογήσεως! Με την
εξομολόγηση αλλάζει τελείως ο άνθρωπος. Είναι καλύτερα να έχετε ένα πνευματικό, γιατί
ο πνευματικός είναι σαν τον γιατρό. Πρέπει να ξέρει ανά πάσα στιγμή την κατάσταση του
ασθενή για να δίνει κάθε φορά το ανάλογο φάρμακο».

6. · Όταν βιώνεις τον Χριστό αισθάνεσαι χαρά και όταν είσαι άρρωστος τα πράγματα
αλλάζουν για σένα με την δοξολογία».
· «Όσοι ζουν την κοσμική ζωή, αποταμιεύουν άγχος, ενώ όσοι ζουν την πνευματική
ζωή χαίρονται».
· Σε γνωστό του πρόσωπο είπε: «Να εμπιστεύεσαι στο Θεό εκείνα που είναι
δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως, για να απαλλαγής από το άγχος. Όταν βλέπει ο
Χριστός ότι δεν έχεις ανθρώπινη βοήθεια, τότε παρεμβαίνει ο ίδιος και σε βοηθά. Με την
ταπείνωση και την πίστη όλα τα προβλήματα λύνονται».
· «Όταν κάποιος έχει αρρώστια, τότε μπορεί να καταλάβει τον πόνο του άλλου. Και
όταν κοιτάξεις λίγο τον πόνο του αδελφού σου ελαφρύνεται κατά πολύ και ο δικός σου
πόνος. Ο Θεός παραχωρεί την ασθένεια για να εξοφλήσουμε ή να αποταμιεύσουμε. Οι
αρρώστιες είναι περαστικές αλλά και πολύ ωφέλιμες. Ο Θεός πάρα πολλές φορές κάνει
αυτό που θέλει μέσω των γιατρών. Και αν δεν δίνει πολλές φορές άμεσα την θεραπεία
είναι για να ωφεληθεί ο άνθρωπος».
· «Τα παιδιά», είπε ο Γέροντας, «όταν τα αντιμετωπίζουμε με υπομονή και αγάπη
πηγαίνουν καλά. Και σεις να διαβάζετε την Αγία Γραφή γιατί είναι θεόπνευστη και έχει
πνεύμα άγιο. Να διαβάζετε και τους Βίους των Αγίων και το Γεροντικό. Αυτά αποτελούν
την έμπρακτη ερμηνεία της θεωρίας του Ευαγγελίου μας».
· «Η προσευχή είναι συνομιλία με Τον Θεό. Η ψυχή του πραγματικού χριστιανού θέλει
να προσεύχεται συνεχώς. Αρχίζει με τη δοξολογία, προχωράει στη δέηση και την αίτηση.
Πρέπει να προετοιμαζόμαστε για την προσευχή διαβάζοντας ένα κομμάτι από το
Ευαγγέλιο ή το Γεροντικό. Ο προσευχόμενος πρέπει να θυμάται και τους αδελφούς του
και καθημερινά να παρακαλάει Τον Θεό να του ελεήσει και να τους κατευθύνει το δρόμο
της σωτηρίας. Το πρόβλημα των άλλων να γίνεται και δικό μας πρόβλημα. Και αν θέλεις
να έχεις καθαρή προσευχή πρέπει γνήσια και αληθινά να βλέπεις όλους τους ανθρώπους
σαν αγίους. Πρότυπο στην προσευχή μας πρέπει να έχουμε τον εκ γενετής τυφλό, που
όσο του έλεγαν να σωπάσει αυτός περισσότερο έκραζε να τον ελεήσει ο Κύριος. Την
Χαναναία, αλλά και τον ίδιο τον Κύριο που στο όρος των Ελαιών ο ιδρώτας του έτρεχε
σαν σβώλοι αίματος».
Περιστατικά από τη ζωή του Γέροντα
Όταν ο Γέροντας ήταν 15 ετών τα απογεύματα αποσυρόταν στο γειτονικό δάσος όπου
είχε διαμορφώσει ένα πρόχειρο ασκητήριο και προσευχόταν στο Χριστό μετά δακρύων.
Οι γονείς και οι φίλοι του προσπαθούσαν να του αλλάξουν τη συνήθεια αυτή. Κάποτε
μάλιστα ένας φοιτητής προσπάθησε να του κλονίσει την πίστη και να του αποδείξει ότι οι
νηστείες και οι προσευχές δεν ωφελούν σε τίποτα. Μια φορά λοιπόν που προσευχόταν
στο δάσος είδε Τον Χριστό μπροστά του, ο οποίος του μίλησε κρατώντας στο ένα χέρι
ανοικτό το Ευαγγέλιο. Ότι του έλεγε ήταν γραμμένο στο Ευαγγέλιο: « Αρσένιε εγώ είμαι η

7. Ανάσταση και η ζωή. Όποιος πιστεύει σε μένα και αν πεθάνει θα ζήσει».
Σημαντική ήταν η προσπάθεια του Γέρoντα για τον ευαγγελισμό των αιρετικών και
μωαμεθανών Κονιτσιωτών. Ο Γέροντας πλησίασε τους αιρετικούς προτεστάντες της
πόλης του, τους διαφώτισε και σε μικρό χρονικό διάστημα τους επανέφερε στην ορθή
πίστη, στην Ορθοδοξία. Τους μωαμεθανούς τους μάζευε σε διάφορα σπίτια και
συζητούσε μαζί τους.
Όταν ο Γέροντας εγκαταβίωνε στο Σινά η περιοχή υπέφερε από ανομβρία. Μετά από
προτροπή του Γέροντα οι πατέρες της Μονής έκαναν μαζί του αγρυπνία και την άλλη
μέρα έβρεξε πολύ.
Κάποτε επισκέφθηκαν τον Γέροντα τρεις προσκυνητές. Ο Γέροντας καλωσορίζοντας τους
είπε: «Καλώς τον βουλευτή, τον γιατρό και το δικηγόρο». Οι τρεις φίλοι έμειναν άφωνοι.
Άλλοι φορά τον επισκέπτηκαν 2 θεολόγοι. Ο Γέροντας βγαίνοντας έξω τους είπε:
«Καλώς τον Μιχάλη και τον Φώτη». Έμειναν και οι 2 έκπληκτοι.
Σε κάποιο άλλο επισκέπτη που ήθελε να μάθει τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει τον
Παράδεισο ο Γέροντας διαβάζοντας τη σκέψη του του είπε: «Αγάπη και πίστη στο Χριστό
να έχεις και τίποτα άλλο».
Ένας οικογενειάρχης πήγε στο Γέροντα για να τον ρωτήσει αν πρέπει να αλλάξει
πνευματικό. Κάποια στιγμή ο Γέροντας χωρίς καμιά προηγούμενη κουβέντα του είπε:
«Εσύ μη βιάζεσαι να αλλάξεις πνευματικό»
Σε ένα νεαρό επισκέπτη που συνεχώς αντιδρούσε και δεν συμφωνούσε με ότι ο Γέροντας
έλεγε είπε: «Αυτά που λές δεν είναι σωστά όπως δεν είναι σωστά και αυτά που
σκεφτόσουν να πράξεις πριν 4 χρόνια ακριβώς όπως σήμερα...Θυμάσαι μάλιστα πριν 2
χρόνια ακριβώς που σου συνέβη εκείνο το γεγονός...και ακόμα» συνέχισε ο Γέροντας
«όταν θα γίνεις ...θα σου συμβεί...» Ο νεαρός μετά από τη γνωριμία αυτή που είχε με τον
Γέροντα εγκατέλειψε τον κόσμο και έγινε μοναχός και έγιναν όλα όπως του τα είχε πει.
Ένα βράδυ καθώς προσευχόταν ο Γέροντας με ένα γνωστό του ιεροδιάκονο ξαφνικά μέσα
στο εκκλησάκι που βρίσκονταν το καντήλι της Παναγίας άρχισε να κινείται μόνο του και τα
πάντα φωτίστηκαν με ένα άπλετο και υπερκόσμιο φως. «Ξέρεις», είπε ο Γέροντας το
πρωϊ, «η Παναγία εδώ στο Άγιο Όρος περνάει από όλα τα μοναστήρια και τα κελλιά.
Πέρασε και από εδώ...».

8. Ένας άλλος ιερομόναχος που είχε προσκληθεί από τον Γέροντα να του λειτουργήσει στο
κελί του, διηγείται: «Στην ώρα του κοινωνικού ο Γέροντας πλησίασε και κοινώνησε. Όταν
είπα το «πάντοτε νυν και αεί» στραμμένος προς τον κύριο ναό είδα τον Γέροντα να είναι
πάνω από το πάτωμα και να αιωρείται...το πρόσωπο του ήταν όλο φως και δεν
μπορούσα να διακρίνω ούτε έκφραση ούτε πρόσωπο...».
Ένας μικρός μαθητής είχε τη μητέρα του βαρειά άρρωστη σε κώμα. Οι γιατροί δεν
μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Ο μικρός αποτάθηκε στο Γέροντα και εκείνος τον
καθησύχασε λέγοντας του να μην στεναχωριέται και τον διαβεβαίωσε πως «όλα θα πάνε
καλά». Πράγματι με τις προσευχές του Γέροντα η μητέρα επανήλθε αμέσως και έγινε
εντελώς καλά.
Κάποιος άλλος αντιμετώπιζε σοβαρό ογκολογικό πρόβλημα στο μάτι του. Κατέφυγε στον
Γέροντα και εκείνος καθησυχάζοντάς τον του είπε: «να μη φοβάσαι. Το μάτι σου θα γίνει
καλά». Δεν πέρασε λίγος καιρός και ο όγκος εξαφανίστηκ
Καίρια Ερωτήματα
Για τους νέους και την Οικογένεια
Γέροντα, τι πρέπει να απαντήσει κανείς σε νέα παιδιά που ρωτούν αν ή μοναχική ζωή
είναι ανώτερη από την έγγαμη;
Κατ' αρχάς πρέπει να τους δώσει να καταλάβουν ποιος είναι ό προορισμός του
ανθρώπου και ποιο είναι το νόημα της ζωής. Ύστερα να τους εξήγηση ότι και οι δύο
δρόμοι που έχει χαράξει ή Εκκλησία μας είναι ευλογημένοι, γιατί και οι δύο μπορούν να
τους οδηγήσουν στον Παράδεισο, αν ζήσουν κατά Θεόν.
Ας υποθέσουμε ότι δύο άνθρωποι ξεκινούν να πάνε σε ένα Προσκύνημα. Ό ένας πηγαίνει
με το λεωφορείο από τον δημόσιο δρόμο και ό άλλος πηγαίνει με τα πόδια από κάποιο
μονοπάτι. Και οι δύο όμως έχουν τον ίδιο σκοπό. Ό Θεός και το ένα το χαίρεται και το
άλλο το θαυμάζει. Κακό είναι, όταν αυτός που πάει από το μονοπάτι κατακρίνει μέσα του
τον άλλον, που πάει από τον δημόσιο δρόμο, ή και το αντίστροφο...
Για τη διαφορά των χαρακτήρων ανάμεσα στους συζύγους
... Μου λένε μερικοί άνδρες: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου -είμαστε αντίθετοι
χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα
ό Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν
τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;». «Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι
μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται ή αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί
χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθείτε τι θα
γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο θυμώνατε εύκολα• θα γκρεμίζατε το σπίτι. Η, αν και οι δύο
ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!...»...

9. Σε ένα ανδρόγυνο ξέρετε τι είπα; «Επειδή ταιριάζετε, γι' αυτό δεν ταιριάζετε!». Είναι και οι
δύο ευαίσθητοι. Αν συμβεί κάτι στο σπίτι, και οι δύο τα χάνουν και αρχίζουν: «Ωχ, τι
πάθαμε!» ό ένας, «ωχ, τι πάθαμε!» ό άλλος. Ο ένας δηλαδή βοηθάει τον άλλον να
απελπισθεί πιο πολύ. Δεν μπορεί να τον τόνωση λίγο «για στάσου, να του πει, δεν είναι
και τόσο σοβαρό αυτό που μας συμβαίνει». Το έχω δει αυτό σε πολλά ανδρόγυνα.
Και στην αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, μπορούν
περισσότερο να βοηθήσουν. Ο ένας κρατάει λίγο φρένο, ό άλλος λέει: «Άφησε τα παιδιά
λίγο ελεύθερα». Αν τα στριμώξουν και οι δύο, θα χάσουν τα παιδιά τους. Και αν τα
αφήσουν και οι δύο ελεύθερα, πάλι θα τα χάσουν. Ενώ έτσι βρίσκουν και τα παιδιά μία
ισορροπία.
Θέλω να πω ότι όλα χρειάζονται. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όρια, αλλά ό
καθένας να βοηθάει τον άλλον με τον τρόπο του. Αν φας λ.χ. κάτι πολύ γλυκό, θέλεις να
φας και κάτι που είναι λίγο αλμυρό... (σ. 39-40).
Γα τη σωτηρία της ψυχής μας
- Γέροντα, άλλοι νιώθουν σιγουριά ότι θα σωθούν και άλλοι αμφιβάλουν. Ποια είναι η πιο
σωστή τοποθέτηση;
Ο σκοπός είναι ο άνθρωπος να τηρή τις εντολές του Θεού. Ο πνευματικός άνθρωπος
πρέπει να φτάση σε τέτοια κατάσταση, που, κι αν ο Θεός δεν του δώση τον Παράδεισο, να
μην τον πειράξη. Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι σήμερα ζούμε, αύριο μπορεί να
φύγουμε , και πρέπει να κοιτάξουμε πώς θα πάμε κοντά στον Χριστό. Όσοι κατόρθωσαν
με την Χάρη του Θεού να γνωρίσουν την ματαιότητα αυτής της ζωής έλαβαν το
μεγαλύτερο χάρισμα και δεν είναι ανάγκη να αποκτήσουν το διορατικό χάρισμα, για να
προβλέπουν τα μέλλοντα, διότι αρκετό είναι κανείς να προβλέψη, να μεριμνήση για την
σωτηρία της ψυχής του και να λάβη τα καλύτερα πνευματικά μέτρα, για να σωθή. Να,
βλέπεις, ο Χριστός είπε: « Όσο αξίζει μια ψυχή, δεν αξίζει ο κόσμος όλος » . Πόση αξία
δηλαδή έχει μια ψυχή! Για αυτό η σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο πράγμα!
- Δηλαδή, Γέροντα, δεν πρέπει να έχη κανείς την ελπίδα της σωτηρίας και τον φόβο της
κολάσεως;
Αν έχη την ελπίδα της σωτηρίας , δεν θα έχη τον φόβο της κολάσεως. Και για να έχη ο
άνθρωπος την ελπίδα της σωτηρίας, θα πρέπει να είναι κάπως τακτοποιημένος. Τον
άνθρωπο που αγωνίζεται με φιλότιμο, όσο μπορεί, και δεν έχει διάθεση να κάνη αταξίες ,
αλλά πάνω στον αγώνα του νικιέται- νικάει, νικιέται- νικάει, ο Θεός δεν θα τον αφήση. Αν
έχη λίγη διάθεση να μη λυπήση τον Θεό, θα πάη στον Παράδεισο « με τα παπούτσια » . Ο
φύσει αγαθός Θεός θα τον σπρώξη στον Παράδεισο σκανδαλωδώς. Θα οικονομήση να
τον πάρη την ώρα που βρίσκεται σε μετάνοια. Μπορεί σε όλη του την ζωή να παλεύη,
αλλά ο Θεός δεν θα τον αφήση. Θα τον πάρη στην καλύτερη ώρα.
Ο Θεός είναι καλός. Θέλει όλοι να σωθούμε. Αν ήταν να σωθούνε μόνο λίγοι, τότε γιατί
σταυρώθηκε ο Χριστός; Δεν είναι στενή η πύλη του Παραδείσου. Χωράει όλους τους
ανθρώπους που σκύβουν ταπεινά και δεν είναι φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, αρκεί να
μετανοήσουν, να δώσουν δηλαδή το φορτίο των αμαρτιών τους στον Χριστό, και τότε
χωρούν να περάσουν εύκολα από την πύλη. Έπειτα έχουμε και το δικαιολογητικό ότι
είμαστε χωματένιοι. Δεν είμαστε μόνον πνεύμα όπως οι Άγγελοι. Είμαστε όμως
αδικαιολόγητοι , όταν δεν μετανοούμε και δεν πλησιάζουμε τον Σωτήρα μας ταπεινά. Ο
ληστής στον σταυρό ένα « ευλόγησον » είπε και σώθηκε. Η σωτηρία του ανθρώπου
εξαρτάται από το δευτερόλεπτο, όχι από το λεπτό. Ο άνθρωπος με έναν ταπεινό λογισμό
σώζεται , ενώ αν φέρη έναν υπερήφανο λογισμό, τα χάνει όλα .

10. Από φιλότιμο και μόνον πρέπει να σωθούμε. Δεν υπάρχη μεγαλύτερος πόνος για τον Θεό
από το να το να δη τον άνθρωπο στην κόλαση. Νομίζω ότι και μόνον η ευγνωμοσύνη
στον Θεό για τις πολλές Του ευλογίες και η ταπεινή συμπεριφορά με αγάπη προς τις
εικόνες Του , τους συνανθρώπους μας , με λίγο φιλότιμο αγώνα, είναι αρκετά, για να
έχουμε αναπαυμένη την ψυχή μας και σε αυτήν την ζωή και στην άλλη.
Περί αγαθής διάθεσης
- Γέροντα, τι θα γίνουν οι άνθρωποι που έχουν καλωσύνη αλλά δεν πιστεύουν;
Νομίζεις ότι δεν πιστεύουν; Αλλά ας πούμε ότι δεν πιστεύουν. Όταν ήταν μικροί, η μάνα
τους δεν τους κοινωνούσε; Αλλά και να μην τους κοινωνούσε , δεν βαφτίσθηκαν, δεν
μυρώθηκαν; Δεν είναι γεννημένοι από ορθόδοξες και βαφτισμένες μάνες; Ε, αυτούς τους
ανθρώπους που έχουν καλωσύνη, θα δης, ο Καλός Θεός θα τους βολέψη με κάποιο
τρόπο, είτε με δοκιμασίες είτε με μια αρρώστια είτε με ταλαιπωρίες είτε με έναν σεισμό
είτε με έναν κεραυνό είτε με έναν κατακλυσμό είτε με έναν λόγο κ.λ.π. , και τελικά θα τους
πάη στον Παράδεισο. Πολλές φορές ίσως παρουσιασθή και ένας Άγιος ή ένας Άγγελος
σε έναν τέτοιο άνθρωπο .παρόλο που δεν δικαιούται αυτήν την μεγάλη ευλογία. Μπορεί
όμως να το κάνη και αυτό ο Χριστός ,αφού πρώτα χρησιμοποιήση όλα τα άλλα. Αλλά
συχνά τι παθαίνουν οι άνθρωποι αυτοί; Πηγαίνει ο διάβολος και τους ξεγελάει και πολλοί ,
οι καημένοι , πλανιούνται , γιατί αρχίζει ο διάβολος να τους λέη: « Α, εσένα σου έδειξε
τέτοιο μεγάλο θαύμα ,γιατί μπορείς να σώσης τον κόσμο » . Και ο ταλαίπωρος δεν λέει: «
Θεέ μου, πώς να Σε ευχαριστήσω; Εγώ δεν ήμουν άξιος για τέτοια χάρη » . Αντί δηλαδή να
νιώση συντριβή , δέχεται τους λογισμούς που του φέρνει ο διάβολος και υπερηφανεύεται .
Μετά ξαναπηγαίνει ο διάβολος και του στήνει « τηλεόραση », του δείχνει Αγγέλους, Αγίους
και του λέει: « Εσύ θα σώσης την οικουμένη » . Αν αυτός ο άνθρωπος συνέλθη, πάλι ο
Καλός ο Θεός θα τον βοηθήση.
Πάντως να μην ξεχνούμε ότι όλοι έχουμε κληρονομιά από τον θεό ,για αυτό σε όλους τους
ανθρώπους στο βάθος υπάρχει καλωσύνη . Ο διάβολος όμως όλα τα μολύνει. Μερικοί
έχουν διατηρήσει αυτήν την καλωσύνη ,έστω κι αν δεν ζουν κοντά στην Εκκλησία. Ε,
αυτούς θα τους βολέψη ο Θεός. Για αυτό, όταν βλέπετε άνθρωπο να έχη παρασυρθή και
να έχη αμαρτωλή ζωή, αλλά να είναι πονόψυχος – βλέπει λ.χ. έναν άρρωστο και ραγίζει η
καρδιά του, έναν φτωχό και τον βοηθάει – από εκεί να καταλάβετε ότι αυτόν δεν θα τον
αφήση ο Θεός , θα τον βοηθήση. Και όταν βλέπετε έναν άνθρωπο απομακρυσμένο από
τον Θεό να είναι σκληρός , άσπλαχνος κ.λ.π. ,τότε πρέπει να κάνετε μέρα- νύχτα
προσευχή, να κάνη « αποβίβαση » ο Θεός στην καρδιά του , για να πάρει στροφή.
Τα κρίματα του θεού είναι άβυσσος. Ένα πράγμα ξέρω: όσοι ζουν κοσμική ζωή , γιατί δεν
βοηθήθηκαν , αλλά παρασύρθηκαν ή και σπρώχθηκαν στο κακό , ενώ είχαν καλή
διάθεση , αυτοί συγκινούν τον Θεό και ο Θεός θα τους βοηθήση. Θα χρησιμοποιήση
διάφορους τρόπους ,να βρουν τον δρόμο τους . Δεν θα τους αφήση. Ακόμη και την ώρα
του θανάτου θα τους οικονομήση να βρίσκωνται σε καλή κατάσταση.
Περί του “Ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει”
“Στην κατάσταση πού είναι σήμερα οι άνθρωποι, ό,τι τους λέει ο λογισμός κάνουν. Άλλοι
είναι με χάπια, άλλοι παίρνουν ναρκωτικά… Κάθε τόσο τρεις - τέσσερις ξεκινούν να
κάνουν μια καινούρια θρησκεία. Ανάλογα, λίγα γίνονται, εγκλήματα, δυστυχήματα κ.λ.π.
Βοηθάει ο Θεός. Ήρθε ένας στο Καλύβι και μου λέει: “Έχεις καμμιά κιθάρα;” Πίνει χασίς,
έχει όρεξη να μιλάη - δεν σε ρωτάει αν έχης εσύ όρεξη - θέλει και μια κιθάρα!! Άλλοι

11. βαρέθηκαν την ζωή τους και θέλουν να αυτοκτονήσουν ή να κάνουν κανένα κακό, για να
γίνει σαματάς. Δεν είναι ότι τους περνάει αυτό σαν βλάσφημος λογισμός και τον
διώχνουν. Βαρέθηκαν την ζωή τους και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Μου είπε ένας: “Θέλω να
με γράψουν οι εφημερίδες ότι είμαι ήρωας”. Οι άλλοι χρησιμοποιούν μερικούς τέτοιους
και κάνουν την δουλειά τους. Πάλι καλά, ανάλογα, λίγα γίνονται.
Το καλό είναι πού δεν μας εγκαταλείπει ο Θεός. Ο Καλός Θεός τον σημερινό κόσμο τον
φυλάει με τα δυό Του χέρια, παλιότερα μόνο με το ένα. Σήμερα, μέσα στους τόσους
κινδύνουν πού ζη ο άνθρωπος, ο Θεός τον φυλάει όπως η μάνα το μικρό παιδί, όταν
αρχίζη να περπατάη. Τώρα μας βοηθούν πιο πολύ ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, αλλά
δεν το καταλαβαίνουμε.
Πού θα ήταν ο κόσμος, αν δεν βοηθούσαν!… Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων
παίρνει χάπια και είναι σε μια κατάσταση… Άλλος μεθυσμένος, άλλος απογοητευμένος,
άλλος ζαλισμένος, άλλος από τους πόνους ξενυχτισμένος. Όλοι αυτοί βλέπεις να οδηγούν
αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, να κάνουν επικίνδυνες δουλειές, να χειρίζωνται επικίνδυνα
μηχανήματα. Είναι όλοι αυτοί σε κατάσταση να οδηγούν; Μπορούσε να είχε σακατευθή ο
κόσμος. Πώς μας φυλάει ο Θεός και δεν το καταλαβαίνουμε!
Παλιά, θυμάμαι, πήγαιναν οι γονείς στα χωράφια και πολλές φορές μας άφηναν στην
γειτόνισσα να μας προσέχη μαζί με τα παιδιά τα δικά της. Αλλά τότε ήταν ισορροπημένα
τα παιδιά. Μια ματιά έριχνε η γειτόνισσα και έκανε τις δουλειές της και εμείς παίζαμε
ήσυχα. Έτσι και ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι παλιά με μια ματιά παρακολουθούσαν τον
κόσμο. Σήμερα και ο Χριστός και η Παναγία και οι Άγιοι τον έναν πιάνουν από ΄δω, τον
άλλον από ΄κει, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ισορροπημένοι. Τώρα είναι μια κατάσταση…
Θεός φυλάξοι! Σαν μια μητέρα να έχη δυό-τρία προβληματικά παιδιά, το ένα λίγο
χαζούλικο, το άλλο λίγο αλλοίθωρο, το άλλο λίγο ανάποδο, να έχη και κανά-δυό της
γειτόνισσας να τα προσέχη, και το ένα να ανεβαίνη ψηλά και να κινδυνεύη να πέση κάτω,
το άλλο να παίρνη το μαχαίρι να κόψη τον λαιμό του, το άλλο να παή να κάνη κακό στο
άλλο, και αυτή συνέχεια να βρίσκεται σε εγρήγορση, να τα παρακολουθή, και εκείνα να
μην καταλαβαίνουν την αγωνία της. Έτσι και ο κόσμος δεν καταλαβαίνη την βοήθεια του
Θεού. Με τόσα επικίνδυνα μέσα πού υπάρχουν σήμερα θα είχε σακατευθή, αν δεν
βοηθούσε ο Θεός. Αλλά έχουμε και Πατέρα τον Θεό και Μάνα την Παναγία και αδέλφια
τους Αγίους και τους Αγγέλους, πού μας προστατεύουν.
Πόσο μισεί ο διάβολος το ανθρώπινο γένος και θέλει να το εξαφανίση! Και εμείς ξεχνούμε
με ποιόν παλεύουμε. Να ξέρατε πόσες φορές ο διάβολος τύλιξε την γη με την ουρά του,
για να την καταστρέψη! Δεν τον αφήνει όμως ο Θεός, του χαλάει τα σχέδια. Και το κακό
που πάει να κάνη το ταγκαλάκι, ο Θεός το αξιοποιεί και βγάζει μεγάλο καλό. Ο διάβολος
τώρα οργώνει, ο Χριστός όμως θα σπείρη τελικά”.
Περί του “Σε όποιο αφεντικό δουλεύεις από αυτό θα πληρωθείς”
“Οι απομακρυσμένοι άνθρωποι από τον Θεό πάντα απαρηγόρητοι βρίσκονται και διπλά
βασανίζονται. Όποιος δεν πιστεύει στον Θεό και στην μέλλουσα ζωή, εκτός που μένει
απαρηγόρητος, καταδικάζει και την ψυχή του αιώνια. Σε όποιο αφεντικό δουλεύεις, από
αυτό θα πληρωθής. Αν δουλεύης στο μαύρο αφεντικό, σου κάνει τη ζωή μαύρη από εδώ.
Αν δουλεύης στην αμαρτία, θα πληρωθής από τον διάβολο. Αν εργάζεσαι την αρετή, θα
πληρωθής από τον Χριστό. Και όσο εργάζεσαι στον Χριστό, τόσο θα λαμπικάρεσαι, θα
αγάλλεσαι. Αλλά εμείς λέμε: “Χαμένο τόχουμε να εργασθούμε στον Χριστό;” Μά είναι
φοβερό! Να μην αναγνωρίζουμε την θυσία του Χριστού για τον άνθρωπο! Σταυρώθηκε ο
Χριστός, για να μας λυτρώση από την αμαρτία, για να εξαγνισθή όλο το ανθρώπινο γένος.
Τι έκανε ο Χριστός για μας; Τι κάνουμε εμείς για τον Χριστό;

12. Ο κόσμος θέλη να αμαρτάνη και θέλει τον Θεό καλό. Αυτός να μας συγχωράη και εμείς να
αμαρτάνουμε. Εμείς δηλαδή να κάνουμε ό,τι θέλουμε και Εκείνος να μας συγχωράη. Να
μας συγχωράη συνέχεια και εμείς το βιολί μας. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν, γι΄αυτό
ορμούν στην αμαρτία. Όλο το κακό από΄κει ξεκινάει, από την απιστία. Δεν πιστεύουν στην
άλλη ζωή, οπότε δεν υπολογίζουν τίποτε. Αδικούν, εγκαταλείπουν τα παιδιά τους…
Γίνονται πράγματα…, σοβαρές αμαρτίες. Ούτε οι Άγιοι Πατέρες έχουν προβλέψει τέτοιες
αμαρτίες στους Ιερούς Κανόνες - όπως για τα Σόδομα και Γόμορρα είχε πει ο Θεός:
“Δεν πιστεύω να γίνονται τέτοιες αμαρτίες, να πάω να δω!”. Αν δεν μετανοήσουν οι
άνθρωποι, αν δεν επιστρέψουν στον Θεό, χάνουν την αιώνια ζωή. Πρέπει να βοηθηθή ο
άνθρωπος, να νιώση το βαθύτερο νόημα της ζωής, να συνέλθη, για να νιώση την θεία
παρηγοριά. Σκοπός είναι να ανεβή πνευματικά ο άνθρωπος, όχι απλώς να μην
αμαρτάνη”.
Περί ερμηνείας των προφητειών
- Γέροντα, μερικοί λένε: « Ότι είναι γραμμένο από τον Θεό, αυτό θα γίνη. Τι να μας
απασχολή; » .
Ναι, το λένε, αλλά δεν είναι έτσι βρε παιδάκι μου! Και εγώ ακούω μερικούς να λένε: « Οι
Εβραίοι δεν είναι τόσο κουτοί να προδοθούν με το 666, αφού το λέει ο Ευαγγελιστής
Ιωάννης στην Αποκάλυψη. Αν ήταν, θα το έκαναν με πιο έξυπνο τρόπο , πιο κρυφά » . Ε,
καλά οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν ήξεραν την Παλιά Διαθήκη; Ο Άννας και ο
Καϊάφας δεν ήξεραν καλύτερα από όλους ότι έγραφε πώς για « τριάκοντα αργύρια » θα
προδώσουν τον Χριστό; Γιατί δεν ζητούσαν τριάντα ένα ή είκοσι εννέα αργύρια και
ζήτησαν « τριάκοντα » ; Αλλά ήταν τυφλωμένοι . Ήξερε ο Θεός ότι έτσι θα γίνουν. Ο Θεός
προγνωρίζει, δεν προορίζει- μόνον οι Τούρκοι πιστεύουν στο γραμμένο, στο κισμέτ. Ο
Θεός γνωρίζει ότι αυτό θα γίνη έτσι, και ο άνθρωπος το κάνει από χαζομάρα. Δεν είναι ότι
ο Θεός έβγαλε μια διαταγή , αλλά βλέπει την κακία των ανθρώπων πού θα φθάση και ότι η
γνώμη τους δεν θα αλλάξη. Όχι ότι τα κανόνισε έτσι ο Θεός.
Άλλοι ασχολούνται με προφητείες και κάνουν δικές τους ερμηνείες! Δεν λένε τουλάχιστον
« έτσι μου λέει ο λογισμός », αλλά « έτσι είναι » , και λένε ένα σωρό δικές τους θεωρίες.
Μερικοί πάλι τα ερμηνεύουν όπως θέλουν , για να δικαιολογήσουν τα πάθη τους. Όπως
αυτό που αναφέρει ο Άγιος Κύριλλος , « καλύτερα να μη συμβούν τα σημεία του
Αντιχρίστου στην εποχή μας », ο άλλος που θέλει να δικαιολογήση τον εαυτό του , την
δειλία του, λέει: « Α, βλέπεις ; Ο Άγιος Κύριλλος φοβήθηκε μήπως αρνηθή. Εγώ είμαι
ανώτερος από τον Άγιο Κύριλλο; Επομένως και αν αρνηθώ τον Χριστό, δεν είναι τίποτε…
» ! Ενώ ο Άγιος λέει να μη συμβούν, για να μη δουν τα μάτια του τον Αντίχριστο, όχι ότι
φοβόταν. Βλέπεις ο διάβολος τι κάνει;
Δυστυχώς , και πάλι ορισμένοι « Γνωστικοί » φασκιώνουν τα πνευματικά τους τέκνα σαν
τα μωρά, δήθεν για να μη στενοχωριούνται. « Δεν πειράζει αυτό. Δεν είναι τίποτε. Αρκεί
εσωτερικά να πιστεύετε »!Ή λένε: « Μη μιλάτε γι’ αυτό το θέμα- για τις ταυτότητες, το
σφράγισμα- για να μη στενοχωριούνται οι άνθρωποι » .Ενώ αν τους πουν « να
προσπαθήσουμε να ζούμε πιο πνευματικά, να είμαστε κοντά στο Χριστό,και μη φοβάστε
τίποτε, στο κάτω-κάτω θα πάμε και μάρτυρες », θα τους προετοιμάσουν κάπως. Αν κανείς
γνωρίση την αλήθεια, προβληματίζεται και ταρακουνιέται. Πονάει για την σημερινή
κατάσταση , προσεύχεται και προσέχη να μην πέση σε καμιά παγίδα.
Τώρα όμως τι γίνεται; Εκτός που δίνουν μερικοί δικές τους ερμηνείες, φοβούνται και αυτοί
σαν κοσμικοί, ενώ έπρεπε να ανησυχούν πνευματικά και να βοηθούν τους Χριστιανούς,
βάζοντάς τους την καλή ανησυχία, και να τους τονώνουν την πίστη, για να νιώθουν θεϊκή
παρηγοριά. Απορώ, δεν τους προβληματίζουν όλα αυτά τα γεγονότα που συμβαίνουν;

13. Γιατί δεν βάζουν έστω ένα ερωτηματικό για τις ερμηνείες του μυαλού τους; Και αν
επιβοηθούν τον Αντίχριστο για το σφράγισμα, πώς παρασύρουν και άλλες ψυχές στην
απώλεια; Η Γραφή , όταν λέη « …αποπλανάν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς » , εννοεί ότι
θα πλανηθούν αυτοί που τα ερμηνεύουν με το μυαλό.
Πίσω λοιπόν από το τέλειο σύστημα « κάρτας εξυπηρετήσεως » , ασφαλείας κομπιούτερ,
κρύβεται η παγκόσμια δικτατορία , η σκλαβιά του Αντιχρίστου. « … Ίνα δώσωσιν αυτοίς
χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών, και ίνα μη τις
δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι , ει μη ο έχων το χάραγμα , το όνομα του θηρίου ή τον
αριθμόν του ονόματος αυτού. Ώδε η σοφία εστίν. Ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του
θηρίου. Αριθμός γαρ ανθρώπου εστί .Και ο αριθμός αυτού χξς’ » .
Περί σφραγίσματος
Ενώ ξεκάθαρα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει στην Αποκάλυψη για το χάραγμα,
μερικοί δεν καταλαβαίνουν. Τι να τους πης; Ακούει δυστυχώς κανείς ένα σωρό ανοησίες
του μυαλού από ορισμένους σημερινούς « Γνωστικούς » . Ένας λέει: « Εγώ θα δεχθώ την
ταυτότητα με το 666 και θα βάλω και έναν σταυρό » . Άλλος: « Εγώ θα δεχθώ το
σφράγισμα στο μέτωπο και θα κάνω και έναν σταυρό στο μέτωπο… » και ένα σωρό
παρόμοιες ανοησίες . Νομίζουν ότι θα αγιασθούν με αυτόν τον τρόπο , ενώ αυτά είναι
πλάνες. Ένας δεσπότης μου είπε: « Εγώ εκεί που θα υπογράψω θα βάλω δίπλα έναν
σταυρό. Δεν τον αρνούμαι τον Χριστό, απλώς εξυπηρετούμαι ». « Εντάξει , του λέω, εσύ
είσαι δεσπότης και βάζεις στο όνομά σου λόγω ιδιότητος έναν σταυρό. Ο άλλος είναι
αρχιμανδρίτης και βάζει και αυτός λόγω ιδιότητος έναν σταυρό. Ο κόσμος τι θα κάνη; » .
Το βρώμικο δεν αγιάζεται. Το καθαρό νερό δέχεται την Χάρη και γίνεται αγιασμός. Τα ούρα
δεν γίνονται αγιασμός. Η πέτρα με θαύμα γίνεται ψωμί. Η ακαθαρσία δεν δέχεται αγιασμό.
Επομένως, ο διάβολος, ο Αντίχριστος, όταν είναι στην ταυτότητά μας ή στο χέρι ή στο
μέτωπό μας, με το σύμβολο του , δεν αγιάζεται , αν βάλουμε και έναν σταυρό. Έχουμε την
δύναμη του Τιμίου Σταυρού, του Αγίου Συμβόλου, την θεία Χάρη του Χριστού, μόνον όταν
διατηρούμε την Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος, με το οποίο απαρνούμαστε τον σατανά,
συντασσόμαστε με τον Χριστό και δεχόμαστε το άγιο Σφράγισμα. « Σφραγίς δωρεάς
Πνεύματος Αγίου » . Βλέπεις, προχωράνε με μια λογική … Θα βάλουν δίπλα κι έναν
Σταυρό, και εντάξει ! Και ενώ βλέπουμε ότι ο Απόστολος Πέτρος εξωτερικά αρνήθηκε τον
Χριστό, αλλά και αυτό ήταν άρνηση, αυτοί αρνούνται το άγιο Σφράγισμα του Χριστού που
τους δόθηκε με το Άγιο Βάπτισμα, με το να δέχωνται την σφραγίδα του Αντιχρίστου, και
λένε ότι έχουν μέσα τους τον Χριστό!!
- Γέροντα, αν κάποιος δεχθή το σφράγισμα από άγνοια;
Από αδιαφορία θα είναι . Τι άγνοια, όταν είναι ξεκάθαρα τα πράγματα; Και να μην ξέρη
κανείς, πρέπει να ενδιαφερθή, να μάθη. Αν πούμε ότι δεν ξέραμε, για αυτό δεχθήκαμε το
σφράγισμα, θα μας πη ο Χριστός: « Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε
διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι ; » .
Έστω και εν αγνοία του να σφραγισθή κάποιος , χάνει την Θεία Χάρη και δέχεται την
δαιμονική ενέργεια. Βλέπεις, το παιδάκι στο Άγιο Βάπτισμα, όταν ο ιερεύς το βουτάη στο
νερό, λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα, χωρίς εκείνο να το ξέρη και μετά κατοικεί μέσα του η θεία
Χάρις.